Requiem
en afscheid, rouwproces van een medische megablunder
Mijn
(eerste) boek over die medische megablunder verscheen zelfs al in
februari 2007.
Het
verheugt mij daarom dat voortaan professoren na zes jaar ook de nek
durven uitsteken. Nu
healthcare nog. Daar blijft het wachten op een nieuwe serotonine-of
dopamine fabel.
Zou
daar eigenlijk al bekend geraakt zijn dat neurotransmitters de
niet-herlaadbare batterijtjes zijn van het zenuwstelsel? En dat het
woordje ‘reuptake’ staat voor een gigantisch commercieel bedrog.
Wie zal als eerste toegeven dat een heropname-pompje gewoon met een
pen werd bijgetekend op een elektronenmicroscoopfoto van een neuron?
Beter
nog.
Zou
daar intussen ook al iemand wel weten hoe vermomde harddrugs
farmacologisch zo succesvol nieuwe epidemieën veroorzaken en zorgen
voor de onstuitbare welvaart van de psychiatrische hulpverlening?
Schijnbaar heeft men daar alles in huis om slim en geniaal te lijken,
terwijl medische diagnoses niet eens hoeven of kunnen, en geen kat
die weet hoe hun pillen werken. Merkwaardig dat ikzelf, sinds 2003 –
het begin van mijn kruistocht – nog geen enkele studie onder de
ogen kreeg, die wetenschappelijk de comorbiditeiten heeft uitgevlooid
bij autisme, ADHD en depressie, zonder een chemische behandeling
ervan.
Zouden
die comorbiditeiten, die men wetenschappelijk beschrijft als eigen
aan de aandoening, dezelfde zijn bij zieken die met gedragstherapie
of discipline deskundiger worden behandeld?
Of komen die
comorbiditeiten er alleen maar … iatrogeen?
Ik
begin te vrezen dat zoiets verband houdt met de maakbaarheid van
evidente gunstige medische data en van het vanzelfsprekend zijn dat
andere gegevens als niet-zorggerelateerd worden weggewuifd.
Alvast
hier toch enkele beoordelingen over dit nieuwe boek “Afscheid van
Autisme en ADHD”uit Nederland.
dr.
Daniel Seys (hoofd behandeling SeysCentra) -
juli 24, 2013:
‘Op
overtuigende wijze, want door wetenschappelijk onderzoek ondersteund,
laat Pieter Duker zien dat de diagnoses autisme en AD/HD dwalingen
zijn, veroorzaakt door denk-en beslissingsfouten van beoordelaars.
Maar hij laat degenen die dit aangaat niet alleen met deze
verbijsterende conclusie. Met de optimale stimulatie theorie biedt
hij -weer wetenschappelijk onderbouwd- een praktisch alternatief dat
recht doet aan individuele verschillen tussen mensen in de
prikkelverwerking’.
Ernest
van Lieshout (emeritus hoogleraar orthopedagogiek met betrekking tot
onderwijsleerproblemen, Vrije Universiteit Amsterdam) – juli
24, 2013:‘
Een
essentieel deel van ons gedrag komt voort uit een poging het optimale
stimulus niveau te bereiken en handhaven. Inzicht hierin is dus
onontbeerlijk voor iedereen die te maken heeft met opvoeden en/of
problemen met gedrag.
Dit boek is een optimistische visie op de
kansen van kinderen en volwassenen die volgens de huidige praktijk
het label ‘autisme’ of ‘ADHD’ zouden moeten krijgen. Het
indelen van mensen met een niet gemiddelde prikkelverwerking in
psychiatrische categorieën is volgens de auteur dan ook niet langer
houdbaar. De positieve consequenties van deze diagnose wegen in de
verste verte niet op tegen de negatieve en daarbij genereert het een
scala aan valkuilen voor diagnostici, leerkrachten en ouders.
Op
de DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), een
zeer veel gebruikt instrument bij o.a. het vaststellen van ADHD en
autisme, heeft de auteur dan ook fundamentele en vernietigende
kritiek.
‘Afscheid van Autisme en ADHD’ is een boeiend en
prikkelend boek dat voor velen een absolute eyeopener zal zijn’.
drs.CMAG
Geurts,psycholoog augustus 20, 2013:
‘Geschreven
voor een breed publiek ondanks het hoge wetenschappelijke
gehalte.
Dit boek zal ongetwijfeld op meerdere terreinen gevolgen hebben.
Te
denken valt onder meer aan opvoeding,onderwijs en gezondheidszorg.
En
tot die laatste categorie behoort uiteraard ook de DSM(Diagnostic and
Statistical Manual of mental Disorders)!’
http://www.adhdfraude.net/blog/?p=6911