Requiem en afscheid, rouwproces van een medische megablunder

Mijn (eerste) boek over die medische megablunder verscheen zelfs al in februari 2007.

Het verheugt mij daarom dat voortaan professoren na zes jaar ook de nek durven uitsteken. Nu healthcare nog. Daar blijft het wachten op een nieuwe serotonine-of dopamine fabel.

Zou daar eigenlijk al bekend geraakt zijn dat neurotransmitters de niet-herlaadbare batterijtjes zijn van het zenuwstelsel? En dat het woordje ‘reuptake’ staat voor een gigantisch commercieel bedrog. Wie zal als eerste toegeven dat een heropname-pompje gewoon met een pen werd bijgetekend op een elektronenmicroscoopfoto van een neuron?

Beter nog.

Zou daar intussen ook al iemand wel weten hoe vermomde harddrugs farmacologisch zo succesvol nieuwe epidemieën veroorzaken en zorgen voor de onstuitbare welvaart van de psychiatrische hulpverlening? Schijnbaar heeft men daar alles in huis om slim en geniaal te lijken, terwijl medische diagnoses niet eens hoeven of kunnen, en geen kat die weet hoe hun pillen werken. Merkwaardig dat ikzelf, sinds 2003 – het begin van mijn kruistocht – nog geen enkele studie onder de ogen kreeg, die wetenschappelijk de comorbiditeiten heeft uitgevlooid bij autisme, ADHD en depressie, zonder een chemische behandeling ervan.

Zouden die comorbiditeiten, die men wetenschappelijk beschrijft als eigen aan de aandoening, dezelfde zijn bij zieken die met gedragstherapie of discipline deskundiger worden behandeld?
Of komen die comorbiditeiten er alleen maar … iatrogeen?

Ik begin te vrezen dat zoiets verband houdt met de maakbaarheid van evidente gunstige medische data en van het vanzelfsprekend zijn dat andere gegevens als niet-zorggerelateerd worden weggewuifd.

Alvast hier toch enkele beoordelingen over dit nieuwe boek “Afscheid van Autisme en ADHD”uit Nederland.

dr. Daniel Seys (hoofd behandeling SeysCentra) - juli 24, 2013:

‘Op overtuigende wijze, want door wetenschappelijk onderzoek ondersteund, laat Pieter Duker zien dat de diagnoses autisme en AD/HD dwalingen zijn, veroorzaakt door denk-en beslissingsfouten van beoordelaars. Maar hij laat degenen die dit aangaat niet alleen met deze verbijsterende conclusie. Met de optimale stimulatie theorie biedt hij -weer wetenschappelijk onderbouwd- een praktisch alternatief dat recht doet aan individuele verschillen tussen mensen in de prikkelverwerking’. 

Ernest van Lieshout (emeritus hoogleraar orthopedagogiek met betrekking tot onderwijsleerproblemen, Vrije Universiteit Amsterdam) – juli 24, 2013:‘

Een essentieel deel van ons gedrag komt voort uit een poging het optimale stimulus niveau te bereiken en handhaven. Inzicht hierin is dus onontbeerlijk voor iedereen die te maken heeft met opvoeden en/of problemen met gedrag.
Dit boek is een optimistische visie op de kansen van kinderen en volwassenen die volgens de huidige praktijk het label ‘autisme’ of ‘ADHD’ zouden moeten krijgen. Het indelen van mensen met een niet gemiddelde prikkelverwerking in psychiatrische categorieën is volgens de auteur dan ook niet langer houdbaar. De positieve consequenties van deze diagnose wegen in de verste verte niet op tegen de negatieve en daarbij genereert het een scala aan valkuilen voor diagnostici, leerkrachten en ouders.
Op de DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), een zeer veel gebruikt instrument bij o.a. het vaststellen van ADHD en autisme, heeft de auteur dan ook fundamentele en vernietigende kritiek.
‘Afscheid van Autisme en ADHD’ is een boeiend en prikkelend boek dat voor velen een absolute eyeopener zal zijn’.

drs.CMAG Geurts,psycholoog augustus 20, 2013:

‘Geschreven voor een breed publiek ondanks het hoge wetenschappelijke
gehalte. Dit boek zal ongetwijfeld op meerdere terreinen gevolgen hebben.
Te denken valt onder meer aan opvoeding,onderwijs en gezondheidszorg.
En tot die laatste categorie behoort uiteraard ook de DSM(Diagnostic and Statistical Manual of mental Disorders)!’ http://www.adhdfraude.net/blog/?p=6911